کتاب

فروشگاه‌ زنجیره‌ای «واتر استونز»‌ درحالی امسال نام برنده کتاب سال «واتر استونز» را معرفی کرد که در اقدامی بی‌سابقه عنوان «نویسنده سال «واتر استونز»» ‌را نیز به جوایز خود اضافه کرد و ان را به یک نوجوان اختصاص داد. به گزارش ایسنا به نقل از بی‌بی‌سی، فروشگاه زنجیره‌ای «واتر استونز» این‌بار در کنار معرفی «پسر، موش کور، روباه و اسب» نوشته «چارلی مکسی» به عنوان کتاب سال «واتر استونز»، «گرتا تونبرگ» نوجوان مشهور فعال محیط زیست را برای کتاب «هیچ‌کس آن‌قدر کوچک نیست که نتواند تغییری ایجاد کند» به عنوان نویسنده سال ۲۰۱۹ خود انتخاب کرد. به این ترتیب «تونبرگ» اولین فردی است که جایزه «نویسنده سال واتراستونز» را دریافت می‌کند. کتاب «پسر، موش کور، روباه و اسب» که امسال به عنوان کتاب سال «واتر استونز»‌ انتخاب شد، مجموعه‌ای از تصویرگری‌های منحصربه‌فرد به همراه داستانی از دوستی یک پسر با سه حیوان را دربرمی‌گیرد. تصویری از «پسر، موش کور، روباه و اسب» «کیت مک‌هیل» یکی از مسئولان «واتر استونزر» می‌گوید: کتاب «پسر، موش کور، روباه و اسب» یک داستان هوشمندانه و زیبا است که خواننده را به عشق ‌ورزیدن،‌ دوستی و شجاعت دعوت می‌کند. او می‌افزاید: سخنرانی‌های «گرتا تونبرگ» برای میلیون‌ها نفر الهام‌بخش بوده‌اند. هر دو کتاب انتخاب‌شده را می‌توان گواهی بر قدرت کتاب در ایجاد انگیزه و تغییر در انسان‌ها محسوب کرد. به گفته مسئولان فروشگاه‌ «‌واتر استونز»، کتاب «هیچ‌کس آن‌قدر کوچک نیست که نتواند تغییری ایجاد کند» که مجموعه‌ای از سخنرانی‌های نوجوان ۱۶ ساله فعال محیط ‌زیست است، پیام‌های ضروری و حیاتی را در بر می‌گیرد. «تونبرگ» که اخیرا با استناد به این منطق که «جنبش‌های محیط زیستی به جوایز بیشتری احتیاج ندارند» از دریافت یک جایزه محیط‌ زیستی امتناع کرد، هنوز نسبت به انتخاب شدنش به عنوان «‌نویسنده سال واتر استونز» واکنش نشان نداده است. از دیگر آثاری که در فهرست نامزدهای نهایی «کتاب سال واتر استونز» بودند به «وصیت‌ها» نوشته «مارگارت اتوود»‌، «کوئینی» نوشته «کندیس کارتی ویلیامز»، «سرزمین زیرین» ‌نوشته «رابرت مک‌فارلین»‌، «زندانیان جغرافیا» نوشته «تیم مارشال»، «خانه‌ای بدون پنجره» ‌نوشته «باربارا نیوهال فولت»، «‌لنی» نوشته «مکس پورتر» و «در باب منشا گونه‌ها»‌ نوشته «سابینا رادوا»‌ می‌توان اشاره کرد. سال ۲۰۱۸ «‌آدم‌های عادی» نوشته «سلی رونی» به عنوان کتاب سال «واتر استونز»‌انتخاب شد. انتهای پیام

جمال‌الدین اکرمی با انتقاد از این‌که بومی‌گرایی در تصویرگری‌های ما رعایت نمی‌شود، می‌گوید: تصویرگران رمان‌ها را نمی‌خوانند و گاه تصاویر با روح متن مطابقت ندارد. این نویسنده، مترجم و تصویرگر ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت تصویرگری در کتاب‌های کودکان، اظهار کرد: به خاطر پیشینه‌ای که در نگارگری داریم و تلاش تصویرگران امروز، تصویرگری در کشور ما جایگاه جهانی دارد، اما درباره جایگاه بومی‌اش نقدهایی وجود دارد و باید این ضعف‌ها را برطرف کنیم. درباره کیفیت کار تصویرگری همیشه می‌گویم تصویرگری نباید زیرمجموعه گرافیک باشد، بلکه تصویرگری باید زیرمجموعه نقاشی باشد. گرافیست‌ها وارد حوزه تصویرگری می‌شوند و ممکن است کارهای‌شان جذاب باشد، اما واقعیت این است که خیلی از تصویرگران ما اصول طراحی را پشت‌ سر نگذاشته‌اند که تبعات آن می‌تواند دامنه گسترده‌تری را دربر بگیرد. او سپس بیان کرد: گاهی تصویرگر بدون این‌که قصه را بخواند، آن را تصویرگری می‌کند و این موضوع در رمان‌ها بیشتر دیده می‌شود؛ تصویرگر حوصله ندارد کل رمان را بخواند، پس بخش‌هایی را می‌خواند و تصویر می‌کند درحالی که تصویرگر باید متن را بخواند، در آن شناور شود و بعد روح تصویر را دربیاورد و آن را به زبان تصور ترجمه کند. این نقصی است که نشان می‌دهد تصویرگر برداشت مقطعی و صحنه‌ای از کتاب دارد. این کجا خود را نشان می‌دهد؟ فرض کنید من در رمانم نوشتم که «شخص سوار ماشین شد» اما تصویرگر به خاطر این‌که رمان را نخوانده تصویری می‌کشد که «فرد از ماشین پیاده می‌شود» و منِ نویسنده مجبور می‌شوم دوباره سفارش بدهم و بگویم متن را نخوانده‌ای، این نمونه عینی است که با آن برخورد داشته‌ام. یکی شدن با روح متن اصلی باید در تصویرگری وجود داشته باشد. اکرمی همچنین اظهار کرد: از طرفی هم فکر می‌کنم هر تصویرگر برای یک نوع متن ساخته شده است؛ مثلا متن طنز را هر کسی نمی‌تواند تصویرگری کند یا تصویرگری متن ادبیات کودک برای کسی است که کارشناس تصویرگری خردسال باشد، یا کسی که تصویرگری رئال می‌کند، متن فانتزی به دردش نمی‌خورد؛ اما ناشر نگاه می‌کند کدام تصویرگر جایزه بیشتری گرفته و بعد دعوتش می‌کند تا کتاب‌هایش را تصویرگری کند و بدون این‌که شناختی از او داشته باشد متن را در اختیارش قرار می‌دهد، گاه به این دلیل دوگانگی بین روح متن و تصویرگری دیده می‌شود. البته ممکن است تصویرگر بیرون از ایران هم برود و جایزه بگیرد، اما زمانی که با یک نگاه بومی مطابقت می‌دهی عملا نتوانسته تصویری بومی دربیاورد؛ مثلا متن به جنوب ایران اختصاص دارد، اما تصویرگر نتوانسته آن لباس و تصویر یک فرد جنوبی را دربیاورد. او با بیان این‌که در بومی‌سازی تصویر مشکل داریم و این یکی از آسیب‌های تصویرگری ماست، درباره چرایی این موضوع خاطرنشان کرد: عمده متن‌های ما مرتبط با پایتخت ایران است، یعنی زبان متن، شخصیت‌ها و فضاسازی‌ها به پایتخت ایران برمی‌گردد؛ ما کمتر داستانی درباره قوم بختیاری، یا داستانی درباره آیین‌های لرستان یا بلوچستان داریم و این موضوع نشان‌دهنده این است که ما به قومیت‌ها کم‌توجهی داشته‌ایم و عملا آن‌ها کنار زده شده‌اند. در دیداری که از نمایشگاه کتاب سنندج داشتم، می‌دیدم کتاب‌ها متن‌های بومی و قدرتمندی دارند، اما تصویرگری‌شان ضعیف است، به آن‌ها می‌گفتم چرا این اتفاق افتاده و چرا متوجه نیستید که تصویرگری هم اصول کیفی دارد و متن به این زیبایی را به تصویرگری داده‌اید که اصول اولیه طراحی را نمی‌داند. نویسنده کتاب‌های «آناهید ملکه سایه‌ها» و «شب به‌خیر ترنا» سپس افزود: نهادهای مرتبط با ادبیات کودک ایران و به ویژه نهادهای دولتی باید به این‌ نکته توجه داشته باشند که ایران فقط پایتخت نیست و ابعاد گسترده‌تری دارد و برای جبران این موضوع می‌توانند به نویسنده‌ها سفارش بدهند و بگویند مثلا درباره ادبیات بلوچستان اثر کم داریم و بر روی داستان این منطقه کار کنید و بعد به تصویرگری بومی فکر کنیم. اکرمی تأکید کرد: تصویرگری‌های ما خیلی بومی نیست و تصویرگران به شاخصه‌های بیرون از ایران تن داده‌اند و فکر می‌کنند هرچه تصویرشان انتزاعی‌تر باشد جهانی‌تر است و ناخودآگاه از شاخصه‌های بومی دور می‌شوند. آن‌ها به این فکر می‌کنند که کتاب‌های‌شان در فلان جشنواره دیده و شناخته شود. این درحالی است که جهان تشنه ویژگی‌های بومی ماست و اگر ایرانی بودن و غیرایرانی بودن تصویری مشخص نشود، چه ارزشی‌ برای‌شان دارد؟ قطعا با خود می‌گویند ما چنین تصویری را در کشورمان داریم، چرا به آن‌ها جایزه بدهیم؟ چیزی که به وضوح دیده می‌شود و ما به آن توجه نداریم، شاخص‌های بومی است. شاخص بومی هم فقط این نیست که اصول نگارگری را بدانیم و المان‌هایی را درنظر بگیریم. بومی بودن یعنی این‌که شناخت کافی مثلا از ترکمن‌ها داشته باشیم، این‌که چگونه زندگی می‌کنند، چهره‌شان به چه شکل است و... البته این‌ها ظاهر تصویر است. ما باید توجه داشته باشیم آیین این قوم چیست و روح‌شان چه چیزی را طلب می‌کند تا در تصویرگری‌ها بگنجانیم. آیا تصویرگران ما سفر می‌کنند تا ببینند ترکمن‌ها چگونه لباس می‌پوشند یا اصلا نویسنده‌های ما می‌روند و آن‌جا را از نزدیک می‌بینند؟ این‌ها نشان‌دهنده این است که ما با جهان سرزمین خودمان ارتباط کافی نداریم و این مختص تصویرگران‌ هم نیست. نویسنده «قصه‌های قانون جنگل» همچنین درباره این‌که برخی معتقدند ضعف برخی از متن‌ها در پشت تصاویر زیبا پنهان می‌شود و متن‌ها ارزش ادبی ندارند، اظهار کرد: گاهی این اتفاق می‌افتد و موضوع جدی‌ای است؛ کودکان یا پدر و مادرها کتاب‌ها را از روی تصاویرشان انتخاب می‌کنند و برخی تصویرهای جذابی دارند درحالی که متن خالی از غنای ادبی لازم است. ما باید به این توجه داشته باشیم که همسنگ بودن متن و تصویر یکی از شاخصه‌های مهم برای کتاب کودک است، بخصوص وقتی کتاب از ایران بیرون می‌رود و ناشری که زبان فارسی بلد نیست این‌کتاب‌ها را می‌بیند و مجذوب تصویرشان می‌شود، و بعد از این‌که خواند متوجه می‌شود متن درخوری ندارد و مجبور است متن را از تصویر جدا کند و داستان دیگری بگذارد، که من نمونه‌اش را دیده‌ام و یا این‌که از خیر چاپ آن بگذرد. او سپس بیان کرد: این ضعف را درجه اول باید به ناشر نسبت بدهیم، زیرا ناشر بر اساس متنی که در دست دارد، سفارش می‌دهد، ناشر باید تشخیص دهد آیا این تصویر مناسب این متن است یا نه. البته دلیل ندارد که همه ناشران بر ادبیات کودک مسلط باشند و متن کیفی را از متن غیرکیفی تشخیص دهند. اغلب ناشران در درجه اول درگیر اسم و رسم نویسنده می‌شوند و متن را قبول می‌کنند و بعد مجذوب اسم و رسم تصویرگر می‌شوند و متن را در اختیار او قرار می‌دهند. ما اصلی به نام عنوان مدیر هنری داریم که باید رابط بین تصویرگر و ناشر باشد، یعنی مدیر هنری بعد از خواندن متن تصمیم می‌گیرد کدام تصویرگر مناسب است و روح متن و روح تصویر را مطابقت می‌دهد. اما خیلی از ناشران ما فاقد این گزینه هستند و اگر داشته باشند درگیر اسم و رسم مدیر هنری می‌شوند و به این توجه ندارند که آیا مدیر هنری می‌تواند نسبت به متن نگاه چندوجهی داشته باشد یا نه. اکرمی با تأکید بر این‌که همسنگ بودن متن و تصویر خیلی مهم است، خاطرنشان کرد: البته گاهی تصویرگر ضعف متن را می‌بیند، اما نمی‌تواند راجع‌به آن صحبت کند. موضوع دیگری که در این بین مطرح است، ارتباط بین نویسنده و تصویرگر است. اگر از من به عنوان نویسنده‌ای که ۱۰۰ کتاب منتشر کرده، بپرسید با چند تصویرگر صحبت‌کرده‌ام، می‌گویم به ندرت، شاید به ۱۰ تا هم نرسد. یا ناشر از نویسنده نمی‌خواهد با تصویرگر حرف بزند و به او بگوید چه چیزی از متن را می‌خواهد به تصویر بکشد. متأسفانه این ارتباط هم قطع است. انتهای پیام

ایسنا/کهگیلویه و بویراحمد مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: به دنبال افزایش مشارکت بخش خصوصی در ایجاد زیرساخت‌های بخش گردشگری این استان هستیم. «مجید صفایی» در بازدید از مجتمع گردشگری "بام‌لند" یاسوج افزود: سه میلیارد تومان از محل تسهیلات اشتغال روستایی به پروژه گردشگری بام‌لند یاسوج اختصاص یافته که از این میزان تاکنون ۲.۵ میلیارد تومان پرداخت شده است. وی میزان پیشرفت فیزیکی این پروژه را ۵۰ درصد عنوان و اظهارکرد: افتتاح فاز نخست این پروژه برای حدود ۴۰ نفر اشتغال‌زایی به همراه دارد. مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد خاطرنشان کرد: این پروژه در چهار هکتار در فازهای مختلف اجرا می‌شود و قرار است زیرساخت‌هایی از جمله آلاچیق، سکوی نشیمن، آبشار مصنوعی، رستوران‌های روباز و سربسته، زمین‌های ورزشی از جمله زمین چمن مصنوعی فوتبال، والیبال، تنیس، استخر شنا، پیست پیاده‌روی و پیست دوچرخه‌سواری در این مجموعه احداث شود. صفایی با بیان اینکه سهم آورده سرمایه‌گذار این پروژه ۹۰۰ میلیون تومان بوده، تصریح کرد: برای اتمام کامل این پروژه سه میلیارد تومان دیگر اعتبار نیاز است که تلاش می‌کنیم با رایزنی‌، تسهیلات ارزان‌قیمت در اختیار سرمایه‌گذار قرار گیرد. وی ادامه داد: به دنبال افزایش مشارکت بخش خصوصی در ایجاد زیرساخت‌های بخش گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد هستیم. به گزارش ایسنا، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد با اشاره به اینکه نگاه دولت به بخش خصوصی نگاه حمایتی است، بیان کرد: استان کهگیلویه و بویراحمد مکان خوبی برای سرمایه‌گذاری در حوزه گردشگری است. انتهای پیام

عکس آرشیوی است مجری «ویدئوچک» شبکه ورزش در پاسخ به اینکه آیا تا به حال در این برنامه فحش خورده است، گفت: برایم مهم نیست؛ در مدرسه هم که به من فحش می دادند، جواب نمی‌دادم. در «ویدئو چک» هم خیلی فحش خوردم. از طرفداران سردار آزمون، تراکتورسازی، پرسپولیس، استقلال و ... . به گزارش ایسنا، برنامه «سلام صبح بخیر» با اجرای حسین کلهر امروز ـ شنبه ـ میزبان عبدالله روا، مجری برنامه «ویدئو چک» بود. روا در ابتدا درباره شکل‌گیری این برنامه توضیح داد: ایده این برنامه برای مجتبی آذری بود که قبلا با هم کار کرده بودیم و طبق شناختی که از هم داشتیم شرایط کارمان در شبکه ورزش فراهم شد. متاسفانه در کشور ما همیشه یا یک چیزی زودتر است یا یک چیزی دیرتر. یا یکی هست آن یکی نیست و... چون ما چند استانداری هستیم و این یقه شغل ما را می گیرد. وی افزود: در کشور ما همه چیز نیم ساعت تاخیر دارد؛ مثل حرکت هواپیما و قطار که برای مردم دنیا عجیب است ولی ما در شغلی هستیم که خیلی چیزها سر ثانیه است؛ مثلا تو هر روز صبح سر یک ساعت باید برنامه‌ات را شروع کنی. دیگر یک شغل مثل شغل ما بیاورید که نظم داشته باشد. برای «ویدئو چک» هم مدیرانمان آقایان شیعه و قانع در شبکه ورزش که از شبکه سه جدایی ندارد و دوستان دیگر خیلی همراهی کردند. این مجری با اشاره به برنامه ویدئو چک تاکید کرد: شما در این برنامه بی‌پرده‌تر و بی‌فاصله‌تر با مردم حرف می‌زنید؛ ورزش هم موضوعی است که ما می‌توانیم راحت‌تر درباره آن حرف بزنیم. ما درباره وزیر ورزش می‌توانیم نظرمان را بگوییم اما درباره وزیر اقتصاد به سختی می توانیم حرف بزنیم. روا در پاسخ به اینکه نظر خودش درباره رییس فدراسیون فوتبال چیست، اظهار کرد: برود! من خیلی دوست دارم که ریشه‌هایم را فراموش نکنم و اگر بخواهیم تقسیم‌بندی قومیتی داشته باشیم من لر بختیاری هستم. از ما اصیل‌تر هم هست اما ما جزو لرها خودمان را حساب و افتخار می‌کنیم. این را هم لری گفتم، یعنی ساده و بی‌تزویر و ریا! در پاسخ به این سوال می‌توانستم یک ربع حرف بزنم و معنی و مفهومش همین جمله باشد. آقای تاج سال‌ها زحمت کشیده و مدت زیادی را صرف سیاست‌گذاری برای پیشبرد اهداف فوتبال کردند اما اکنون باید خون تازه‌ای در رگ‌های فوتبال ما بیاید و ایشان دیگر بروند بهتر است. وی ادامه داد: خبرنگاری از من پرسید و گفت با این وضعیت نظرت درباره ویلموتس چیست. من هم گفتم در این شرایط بین اکبر میثاقیان و ویلموتس و دیگر مربیان خارجی فرقی نیست. مردم حاضرند چیزی از ریشه درست شود ولو اینکه ما دوره‌ای را از دست بدهیم و من وسط نظرات ورزشی مردم زندگی می‌کنم. این مجری یادآور شد: فوتبال خیلی صاحب دارد و همه درباره‌اش نظر می دهند، مردم ما که در شرایط انتخاب نیستند اما اگر برایشان توضیح داده شود ترجیحشان این است که ما آرامش بلند مدت داشته باشیم نه شادی آنی. کیروش هم همین‌طوری جلو رفت و اگر دو ـ سه تا بازی را هم ببرند باعث می‌شود روی اشتباهات سرپوش گذاشته شود. روا در پاسخ به پرسش نظرسنجی برنامه مبنی بر اینکه چرا با ورزشی‌ها بیشتر می توان شوخی کرد، گفت: چون آنها سیاسی نیستند و در تکمیل این گزینه هم باید بگویم که ما ملاحظات و محدودیت‌هایی در مقابل سیاسیون داریم و هم سواد ما مجری ها کمتر است هم به ما اعتماد نمی‌کنند. وی درباره اینکه چه زمانی فهمیده برنامه‌اش گرفته است، توضیح داد: ۳۰، ۴۰ قسمت از پخش برنامه گذشته بود که از مردم بازتاب گرفتیم و من برایشان تبدیل به کسی شدم که برنامه «ویدئو چک» را اجرا می‌کند. روا درباره اینکه آیا پیشنهاد اجرای برنامه‌های دیگری را هم داشته، اذعان کرد: وقتی یک برنامه موفق به نظر می‌آید همه اجزای آن مورد توجه قرار می گیرد و شاید پیشنهادهای دیگری باشد اما برای من امکان این همکاری وجود نداشت. من یک سال اخیر مشکل شخصی داشتم و فقط یکی دو روز در هفته می‌توانستم تهران باشم. تا همین جا هم از مردم ممنونم و همین که نیم ساعت بتوانیم با مردم صحبت کنیم اتفاق خوبی است و دست همه درد نکند. مجری «ویدئو چک» درباره اعضای این برنامه گفت: مجتبی آذری که تهیه کننده و کارگردان است. ابوطالب حسینی قبل از رفتن به «خندوانه» از روز اول با ما بوده و ما هم تشویقش می کردیم و اتفاقات خوبی برایش افتاد. امیرحسین قیاسی به تازگی به ما کمک می کند و پول نمی گیرد. محمدحسین و علی قاسمی بچه هایی خوبی در عرصه نوشتن هستند. اسماعیل جعفری در بین همه اینها جزو قدیمی‌ترها هست و احسان حسینی هم برنامه را تدوین می کند. او روزی که «ویدئوچک» را شروع کردیم اصلا نمی‌دانست فوتبال چیست. الان دیگر نظر دارد و مثلا می گوید راسینگ سانتاندر این فصل باید فلان کار را انجام بدهد. وی درباره بداهه‌گویی در اجرای برنامه اظهار کرد: چیزی که ما می‌نویسیم یک شو دسته جمعی است و من زیاد توانایی ندارم دقیق همان که به من می دهند اجرا کنند. روا درباره مشکل شخصی که برایش پیش آمده توضیح داد: برای مادرم وضعیتی پیش آمد که سلامتی‌اش به مخاطره افتاد هوای تهران که حالا خیلی ناجور است برایش بد بود و ما یا باید خانه ای در جای خوش و آب هوای تهران می گرفتیم که پول نداشتیم یا باید خارج از تهران زندگی می کردیم که همین کار را کردیم. او حالا بهتر است و دارو مصرف می کند. برای همه مادران و بیماران دعا کنید. ادامه برنامه به کل کل کلهر و روا گذشت که قبلا در برنامه هایشان با یکدیگر شوخی کرده بودند و روا هم به شوخی از حسین کلهر عذرخواهی کرد و کلهر که هر هفته از افراد زیادی عذرخواهی می‌کند، از این اتفاق خرسند شد! روا در ادامه گفت: حسین کلهر بدون زحمت در جایگاهی که هست ننشسته و حدود ۴، ۵ سال ما با هم مدت زیادی را شبانه روزی کار کردیم و این را از روی هوا نمی گویم. من یک سری انتقادات هم به تو دارم اما چیزهای مثبت را نمی‌شود کتمان کرد و انقدر هم پسرخاله بازی نیست که برخی فکر می‌کنند. وی درباره رییس فدراسیون فوتبال هم نظر داد: یک بار آقای تاج مهمان ما شد و من باهوش تر از او در گفتگو ندیده‌ام و نمی‌شود روی توانمندی کسی سرپوش بگذارید. اگر از او سوال بپرسی می تواند سه ساعت به تو جواب بدهد ولی جواب ندهد! این یک توانمندی است. در ادامه روا جدول برنامه «سلام صبح بخیر» را حل کرد که رمز آن به گفته کلهر به روا مربوط بود و پاسخ بهنام بانی می‌شد. روا در این زمینه گفت: او چه ربطی به من دارد. من سیکس پک دارم حسین! بهنام در تیتراژ ما هم بوده و یک مدت زیادی هم درباره استقلال اظهارنظر می‌کرد و استقلالی هم هست. این مجری در پایان باز هم از حسین کلهر عذرخواهی کرد و خطاب به مخاطبان گفت: خواهش می‌کنم «ویدئو چک» را ببینید و در فضای مجازی هم درباره برنامه نظر بدهید. انتهای پیام