هدف استفاده از سیستم خنک کننده در خودروها، خارج ساختن حرارت اضافی ایجاد شده در اثر فعالیت موتور است تا دمای بدنه فلزی موتور در محدوده مطلوبی، کنترل شود . مایعی که عموماً در این سیستم استفاده می شود، آب است . اما برخی محدودیت ها موجب می شود که آب، به تنهایی قادر به ایفای کامل وظایف یک سیال خنک کننده نباشد . به طور مثال وجود آلیاژهای آلومینیومی در مناطقی نظیر سرسیلندر و بدنه موتور که حرارت زیادی ایجاد می کنند، باعث خوردگی حرارتی می شود . بنابراین وجود مواد شیمیایی بازدارنده خوردگی در سیال خنک کننده الزامی است .
از طرف دیگر تغییرات دمایی در فصول مختلف سال، سبب می شود آب در دماهای پایین تر از 5 درجه سانتی گراد و بالای 80 درجه سانتی گراد کاربرد نداشته باشد . به همین علت لزوم افزودن یک ماده کمکی به سیال خنک کننده احساس می شود . « ضد جوش » با کاهش نقطه انجماد آب در فصل زمستان و افزایش نقطه جوش آن در فصل تابستان به عنوان ضد یخ – ضد جوش در سیستم خنک کننده موتور به کار گرفته می شود . از خواص بارز این محصول مقاومت در برابر خوردگی، زنگ زدگی و سازگاری با تمامی قطعات پلاستیکی موجود در مسیر سیال خنک کننده است .
مهم ترین مشخصه مایع ضد یخ- ضد جوش، کاهش نقطه انجماد و افزایش نقطه جوش آب است، ولی در عین حال خواص زیر را نیز دارا می باشد :
– محافظت قطعات در برابر خوردگی و زنگ زدگی
– ظرفیت بالای انتقال حرارت
– محلول در آب و غیر قابل اشتعال
– خاصیت ضد کف به میزان بسیار زیاد
پس از انتخاب سیال خنک کننده مناسب، دقت در رعایت نکات ذیل، موجب افزایش کارآیی سیستم خنک کننده خودرو می شود .
سیال ضد یخ – ضد جوش، طبق جدول توصیه شده از سوی سازنده خودرو معمولاً با نسبت یک، یک یا 50 درصد با آب مخلوط می شود . ثابت شده است که این نسبت، بهترین بازده و کارآیی را دارا می باشد . زمان تعویض سیال خنک کننده، حداکثر پس از 2 سال کارکرد تعیین شده است .
منبع: