یکصد جاذبه دیدنی ایران (12) شوش دانیال

10مارس, 2021 گردشگری دیدگاه 140 بازدید

از جمله مراکز و مناطق دیدنی و گردشگری ایران که مسافران بسیاری را – بخصوص در ایام تعطیلات نوروزی – به خود جلب می کند، شهر باستانی شوش و بناهای باشکوه آن است.
شهر شوش با 5/6 کیلومتر مربع مساحت ، بلندی 87 متر از سطح دریا ، در فاصله هوایی 479 کیلومتر تا تهران، قراردارد. فاصله زمینی شوش تا تهران 766 کیلومتر، تا اهواز 115 کیلومتر، تا دزفول 24 و تا اندیمشک 38 کیلومتر می باشد. حدود 1329 هـ.ش به بخش تبدیل شد، شهر باستانی شوش از مراکز تمدن قدیم، از معروف ترین شهرهای دنیا، پایتخت چند هزار ساله مملکت عیلام همچنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده‌است. حمزه اصفهانی شوش را چنین توصیف نموده است : شوش به معنی شهر زیبا، باصفا، خوب و لطیف. در تورات و در قاموس موسی درباره شوش آمده‌است : شوشن یا شوشان درعبری زنبق بوده، در یونان سوسنای می‌گفتند و نام های دیگرش «سوسا» و «سوس» بوده است. قسمت بزرگی از ولایت شوش و عیلام را هم «سوسیانا» یا «سوزیانا» می‌گفتند. شوش یا شوشن نام همه گیاهان تیره سنبل و زنبق و نرگس و اسپرغم به شمار می‌رود. شوش در قرون وسطی آباد و مرکزی بزرگ برای خوزستان بوده‌است که در آن روزگار چندین شهر، آبادی وحومه داشته و در آن شهر قلعه‌ای محکم و قدیمی، بازارهایی با شکوه و مسجدی با ستون های گرد وجود داشته‌است. این شهر به داشتن منسوجات ابریشمی خام، ترنج، انار و نیشکر معروف بوده‌است. آرامگاه دانیال نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم پیامبر خدا در شهر شوش واقع ‌است. شوش در دوره اسلامی نیز مدت ها از شهرهای پرجمعیت و پررونق بود، هنگامی که مرکز خوزستان به اهواز منتقل شد، شوش کم کم اهمیت خود را از دست داد. در طبقات پایین تر این شهر آثاری بدست آمده که باستان شناسان آن ها را مربوط به 9000هزار سال پیش می‌دانند.
شوش یکی از قدیمی ترین سکونت گاه های شناخته شدهی منطقه‌است، احتمالاً به سال ۴۰۰۰ پیش از میلاد پایه گذاری شده است که نخستین آثار یک دهکده ی مسکونی در آن مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد می باشد.
شهر باستانی شوش روزگاری مرکز برخورد دو تمدن مهم بوده که هریک به سهم خود در دیگری تأثیر داشته‌است، یکی تمدن میانرودان ودیگری تمدن عیلام. قرار گرفتن این منطقه در شمال خلیج فارس و نیز همسایگی با میانرودان در پیدایش این وضع ویژه تأثیر بسیاری داشته‌است.
شوش در دوره هخامنشیان شکوه گذشته خویش را باز یافته، چهار راه شرق و غرب گردید. با توجه به اهمیت و موقعیت جغرافیایی و سیاسی خاص شوش بود که راه های بسیاری – به ویژه راه بزرگ موسوم به «راه شاهی» – ارتباط این شهر را به نقاط گوناگون جهان برقرار کرد.